Overspoeld door
Schuimkoppige golven,
Opgenomen
In het af-en-aan-geruis,
Word ik door de zee bedolven
En voel mij weer een beetje thuis.
Hoe boeiend zijn haar kleuren,
Verfrissend haar zilte geuren
En waar de zon het water breekt;
Een toverpad van lichtend zilvergoud.
Het geeft mij rust en
Is mij zo vertrouwd.
Aan de horizon een
Enkel schip op weg
Naar onbekende verten.
De mensen die er zijn,
Zijn kleine donkere silhouetten,
Die mij het dromen niet beletten.
Het is goed alleen te zijn.
Willemijn Onrust
Opgenomen in de bundel ‘Herinnering of voorgevoel ‘2001.