Donau, moeder-rivier uit’n ver
Verleden, telkens als ik je zie,
Ben ik opnieuw geroerd.
Denk mij in, hoe voeten uit
Vroeger eeuwen, jouw oevers
Hebben betreden en
Je menig gesmolten
IJskap hebt vervoerd.
Je stroomt al eeuwen
Door diezelfde dalen,
Kan van Neanderthaler
En menig ander
Uitgestorvenen verhalen.
Donau, moeder-rivier uit’n ver
Verleden, vanaf de eerste keer
Dat ik je zag, heb jij mij meegevoerd,
En telkens, telkens weer, als ik je zie,
Ben ik opnieuw geroerd.
Willemijn Onrust