Je was ‘n grote wijze man,
Vol humor en verhalen, met
Grijze haren en een gulle lach,
In jou kon ik mijn lief vertalen.
Steeds meer raak je stukjes heden
Kwijt, verdwaal jij in je eigen leven.
Tegelijk laat je een stukje zien
Dat je vroeger niet kon geven.
Waardoor ik dichter bij jou komen kan
En ondanks deernis om jouw dwalen,
Er intens van genieten kan,
Hoe jij vol verwondering kunt stralen.
Je bent nog steeds een wijze man,
Vol humor en verhalen, met
Grijze haren en een gulle lach,
Ik kan nog steeds mijn lief in jou vertalen.
Willemijn Onrust