Snaren tot het
Uiterste gespannen
Wil niet worden aangeraakt
Verteerd in eigen hellevuur
Al het zachte uitgebannen
Is er alleen maar haat
Maar als de dag de morgen
Wakker kust, je aanraakt
Jij, zo moe en uitgeblust
Rest je, je te vermannen en
Bewust, met verwondering
Toch zachtheid toe te laten
Willemijn Onrust
Schilderij: Roel van der Bij