Lieflijke lentebode tinkelt
Haar heldere klokje
In het reeds groene gras
Haar kleur wit als haar naam
Schoner dan ooit wist uit
Wat eerst zo zompig grauw was
Gouden zonnestralen verhalen
nieuw onstuimig leven
Bezwangerde lichamen
Zwellen dronken van dauw
Wijd breekt de moederschoot open
In ademloze overgave
Ik open mij drink dorstig mee
Voel mij uitverkoren.
Willemijn Onrust